Η Κόρινθος και η ιστορία της

Η πόλη της Κορίνθου υπάρχει εδώ και 4.000 χρόνια . Αρχικά ήταν ένας μικρός οικισμός κοντά στον Ακροκόρινθο που λεγόταν Εφύρα απο το όνομα της μικρής του Βασσίλισας , κόρης του Ωκεανού , και στην συνέχεια επεκτάθηκε στον περήφανο λόφο και προς τα δυτικά , όπυ σήμερα υπάρχει το Δ.Δ. της Αρχαίας Κορίνθου και τα ερείπια της ένδοξης πόλης του Περιάνδρου , του Κύψελου, του Αμεινοκλή, του Γόργου, του Αδείμαντου, του Διόδωρου, του Αρχία, του Καλλίνου, του Υπέρβιου, της Διβυτάτης, της Λαϊδας, του Αρίωνα, του Διογένη, του Λέοντα του Σγουρού.

Από την  αρχή της ύπαρξης της η Κόρινθος ήταν συνδεδεμένη με το νερό και ήταν από τις αρχαίες ελληνικές πόλεις που από πολύ νωρίς είχαν λύσει το πρόβλημα της επαρκούς υδροδότησης , όπως δείχνει και η επιγραφή στον τύμβο των Κορινθίων Σαλαμινομάχων, η οποία αναφέρει με χαρακτηριστική υπερηφάνεια ότι «Ξένε , καταγόμαστε από την πολύνερη πόλη της Κορίνθου».  

H αναφορά αυτή καταδεικνύει ότι η Κόρινθος είχε αποκτήσει επίπεδο υδροδότησης τέτοιο που το θεωρούσε και η ίδια και οι άλλες πόλεις μεγάλο επίτευγμα , τόσο μεγάλο που έπρεπε να αναφερθεί και σε μια επιτύμβια στήλη , η οποία εξυμνούσε τον ηρωϊσμό των παιδιών της στην τιτάνια μάχη επιβίωσης του Ελληνικού Έθνους κατά των Περσών.

Πραγματικά το επίπεδο των Κορινθίων Τεχνικών και Μηχανικών στα υδραυλικά έργα ήταν εξαιρετικά υψηλό , όπως προέκυψε από την μελέτη του Ανυψωτικού μηχανισμού νερού στο Ηραίο της Περαχώρας (*300 π.Χ.).

Ο μηχανισμός αποτελείται από ξύλινη σταθερή βάση πάνω από υδατοδεξαμενή , εφοδιασμένη με περιστρεφόμενο τροχό που φέρει δοχεία στην περιφέρειά του. Επιπλέον συνδέεται  με σύστημα μετάδοσης της κίνησης , έτσι ώστε η κίνηση των ζώων στο οριζόντιο επίπεδο να θέτει σε κίνηση τον κατακόρυφο τροχό.

Όπως αποδεικνύεται από τους δεκάδες μύθους της κορινθιακής Μυθολογίας που έχουν σχέση με το νερό , η πρώτη φροντίδα των εκάστοτε Αρχών της Κορίνθου ήταν η άφθονη και απρόσκοπτη υδροδότηση της πόλης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κύριο σύμβολο της Κορίνθου είναι ο Πήγασος , το φτερωτό άλογο , γεννημένο από την ένωση του Ποσειδώνα με την Γοργόνα Μέδουσα κοντά στις πηγές του Ωκεανού (από εκεί πήρε και το όνομά του) , σύμβολο του υδάτινου στοιχείου , ο οποίος δαμάζεται από τον Βελλεροφόντη , ήρωα των Κορινθίων , ακριβώς επειδή κατάφερε να τον υποτάξει με την συνδρομή της Αθηνάς που του έδωσε τα χρυσά χαλινάρια , την στιγμή που έπινε νερό στην Άνω Πειρήνη στον Ακροκόρινθο (γνωστή ως Δρακονέρα).

Ο μεγάλος μας ποιητής Άγγελος Σικελιανός αποτύπωσε το περιστατικό σε ένα από τα καλύτερα ποιήματά του :

«Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση πυρώνοντας το βράχο.

Κι ευωδάτη φυκιού πνοή , απ’ το πέλαο ,

είχε αρχίσει να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι …
Αφροί στο χαλινάρι : κι απ’ το μάτι
Τα’ ασπράδι όλο φαινόταν : και να λύσε
Τη φούχτα μου , απ’ τα γκέμια του γεμάτη,
Πάλευε προς τα πλάτη να χιμήσει….
Ήτανε η ώρα ; Ήταν τα πλήθια μύρα;
Ήταν βαθιά του πελάγου η αρμύρα ;
Ή αναπνοή η απόμακρη του δάσους ;
Ά ! λίγο ακόμα αν κράταε το μελτέμι ,
Ήξερα εγώ πως σφίγγεται το γκέμι
Και τα πλευρά του μυθικού Πηγάσου !»

Η Δρακονέρα μάλιστα είναι άλλο θεϊκό δώρο από τον ποτάμιο Θεό Ασωπό. Ο Ασωπός δημιούργησε την πηγή στην Ακροκόρινθο , ως αντάλλαγμα της πληροφορίας που του έδωσε ο Σίσυφος , ο Βασιλιάς της Κορίνθου και πασίγνωστος για την εξυπνάδα του , για την αρπαγή από τον Δία της κόρης του Αίγινας , καθώς μέχρι ο Ασωπός έψαχνε να βρει τον απαγωγέα χωρίς να το καταφέρει.

Σε μια παραλλαγή του μύθου , αυτός που δημιουργεί την Άνω Πειρήνη στον Ακροκόρινθο είναι ο Πήγασος και για αυτό απεκαλείτο και «Πειρήνιος Πώλος».

Στην πόλη της Κορίνθου αξιοποιήθηκαν οι πολλές υπόγειες πηγές νερού και δημιουργήθηκαν Κρήνες.